Merhabalar! Nasılsınız? Valla ben kaç gündür kitabı bitiremeyip, bitirdikten sonra da yorumunu giremediğim için biraz huysuzum. Blog temasını ayarla, kodları çözmeye çalış, hataları düzelt derken kitap iki-üç gün elimde süründü. Sonra bitirdim tabii, çok sevdim kitabı (bu da minik bir sneak peek olsun 😏 ), ama gel gelelim kaç gündür güneşli olan hava ben fotoğraf çekmeye niyetlendiğimde bulutlanıverdi! Bu da benim şanssızlığım herhalde. Neyse, fotoğrafları çektim, düzenledim (bu arada iki tane de çizgi roman okudum, onların yorumlarını da girerim buraya belki 😉). Artık sıra yorumda.

Öncelikler konusundan bahsedeyim: Esas kızımızın adı Julia. Kendisi 23 yaşında ve Dante ve İlahi Komedya ile ilgili master yapmak üzere Toronto Üniversitesi'ne geliyor. Şansa bakın ki üniversitede Dante konusunda uzman tek bir profesör var: o da Julia'nın yıllardır aşık olduğu, en yakın arkadaşı Rachel'ın üvey abisi Profesör Gabriel Emerson. Gel gelelim Gabriel Julia'yı hatırlamıyor bile. Hatta kıza o kadar  kötü davranıyor ki sonradan bundan pişmanlık duyup kendini affettirmeye çalışıyor.  Peki Julia ile Gabriel nereden tanışıyorlar? Julia, 17 yaşındayken bir gün Rachel'in evine yemeğe gidiyor, eve gittiğinde ortalık savaş alanı. Gabriel ile Rachel'ın diğer abisi Scott kavga etmişler ve Gabriel Scott'ı hastanelik etmiş. Rachel sevgilisiyle beraber evden ayrılırken Julia da sadece resimlerden görüp, ona  anlatılanlarla aşık olduğu Gabriel'in yanına gidiyor. O gece sabaha kadar beraber otuyorlar ve Gabriel ona "Beatrice" diye sesleniyor (Julia'nın Dante ilgisi de buradan kaynaklanıyor). Julia ilk öpücüğünü o gece alıyor ve Gabriel'in kollarında uyuyakalıyor. Ama sabah uyandığında Gabriel'i bir daha hiçbir yerde bulamıyor, ta ki üniversitede hoca ve öğrenci olarak karşılaşana kadar.



Arka kapak yazısında Grinin Elli Tonu'yla karşılaştırmışlar, aynen şöyle bir cümle yer alıyor: "E.L James'in Grinin Elli Tonu romanını bitiren kadınlar, üzülmeyin. Daha fazla zevk alacağınız bir eseri elinizde tutmaktasınız. Bu roman içerdiği aşk ve romantizm bakımından Grinin Elli Tonu'na en büyük rakip." Bir kere kitabın Grinin Elli Tonu'yla A-LA-KA-SI YOK! Sadece hem Gabriel'in hem de Christian'ın evlatlık olması ve sorunlu geçmişleri iki kitabın ortak noktasıydı. Ha bir de cinsellik konusu var, kitaptaki cinsellik sahnesi - ki o da kitabın taaa en sonundaydı- Elli Ton'la mukayese edilemez bile. Yanlış anlaşılmasın, Elli Ton serisini de çok severim, ama bu iki kitabı karşılaştırmak elma ile armutu karşılaştırmaktan farksız. 

Şimdiii, kitabı sevdim mi? KOCAMAN BİR EVET. Dante ve İlahi Komedya ile ilgili göndermeler kitabın temelini oluşturuyordu zaten, bu da çok hoşuma gitti. Ama bazı yerlerde olaylar çok hızlı gelişti gibi geldi bana. Mesela kitabın başında Julia, Gabriel'in ofisine gittiğinde onu ağlarken görüyor ve "onu teselli edebilseydim keşke" gibi şeyler söylüyor. Bunu gördüğümde "Acaba bir yeri mi atladım okurken?" diye düşünüp baştan iki kere daha okudum. Gabriel ile Julia'nın ortak bir geçmişleri olduğunu kitabın ilerleyen sayfalarında okuyoruz ama yazar bunu kitabın en başında hiçbir bilgi vermeden aksettirmeye çalışınca boşluğa düşüyoruz doğal olarak. Ama kitaba genel olarak bakarsak oldukça etkileyiciydi. Gabriel ve Julia'nın aşkını okumaktan gerçekten zevk aldım. Ancak zevk almadığım tek bir şey vardı: ÇEVİRİ.


Bilinçli bir okur ve çeviribilim mezunu olarak kitapta dikkat ettiğim temel şeyler çeviri ve redaksiyon. Kitapta birkaç kelime yanlış yazılmıştı ama çok takmadım, gözden kaçabilir sonuçta. Ama çeviriyi görmezden gelemedim. Bu yorumu yazmadan önce kitabın çevirmenini araştırdım, önemli eserleri dilimize kazandırmış tecrübeli bir isim. Genel olarak bir sıkıntı yoktu ama çevirmenin bazı kelime seçimleri hoşuma gitmedi. Yani, bu kadar tecrübeli bir çevirmen neden acınası ya da -bağlama göre değişir ama- gülünç demek yerine "patetik" kelimesini kullanmayı tercih eder ki? En çok gözüme batan çevirilerden bazıları da "konfirme etmem gerek" ve "ditmek". Özellikle "ditmek" kelimesini  ardarda üç kere kullanınca kendimi tutamayıp gülmeye başladım. Orijinalinde tam olarak "fuck" yazıyor. "Becermek" kelimesi de gayet uygun olurdu bence, neden "ditmek" yani? Yabancı dilden ödünçleme yapmak yerine Türkçede olan karşılıklarını kullansaydı çeviri tadından yenmezdi. 

Sonuç olarak severek okuduğum ve ikinci kitabını deli gibi merak ettiğim bir kitap oldu. Arka kapak yazısında Elli Ton'u görüp de önyargıyla yaklaşmayın lütfen, kitaba yazık edersiniz çünkü. En kısa sürede ikinci kitaba başlamayı planlıyorum, bakalım kahramanlarımızı neler bekliyor? Bir sonraki yorumda görüşmek üzere, hoşça kalın!

Puanım: 4.5/5 

Konusunu kısaca açıklayayım: Harry Dresden bir büyücü. Ama Gandalf ya da Dumbledore gibi bir büyücü olduğunu düşünüyorsanız yanılıyorsunuz. Daha çok kendi halinde takılmayı seven, etliye sütlüye karışmayıp, işini yapmaya çalışıp ay sonunu görmeye uğraşan bir adam.

Çok fazla iş gelmiyor tabi, çoğu insan parti şakaları yapan biri olduğunu düşünüyor, ama gerçeği öğrenince de korkuyorlar. Polis teşkilatında da paranormal olayları araştıran bir birim var, Harry de bu birime bilirkişi olarak yardım ediyor. Gel gelelim bela her nasılsa Harry'nin kapısını çalıyor (kesinlikle bir mecaz yok, gerçekten de kapıyı çalıyor). Bir yandan polise yardım ettiği bir cinayet soruşturması, bir yandan özel olarak önüne gelen bir olay derken işler çığırından çıkıyor.

Ne yalan söyleyeyim, yaklaşık ilk 100 sayfa çok sıkıldım. Biliyorum, yazarın karakteri ve içinde bulunduğu dünyayı anlatması, aynı zamanda olayı da bir yandan sürdürmesi gerekiyor. Ama işin içinde aksiyon olmayınca biraz sıkılıyorum doğrusu. Hani derler ya "Arap atı gibi sonradan açıldı" diye, işte ilk 100 sayfadan sonrası tam olarak böyle oldu. Sonunda ne olacak, nasıl çözecek derken heyecanla kitabı bitirdim. 

Merhabalar! Nasılsınız? Ben gayet iyiyim, teşekkürler. Bugün Julia Quinn'in Şahane Bir Kadının Gizli Günlüğü kitabının yorumuyla karşınızdayım. Hadi başlayalım!

"Miranda ona kuşkuyla baktı. 'Tamam, peki niçin günlük tutman gerektiği konusundaki gerçek düşüncemi bilmek istiyor musun?' Miranda başını salladı.
'Çünkü bir gün büyüyüp kendini bulacak ve zaten akıllı olduğun kadar da güzel olacaksın. İşte o zaman günlüğüne bakıp Fiona Bennet gibi küçük kızların ne kadar aptal olduğunu anlayabileceksin. Annenin, senin bacaklarının omuzlarından başladığını söylediğini hatırlayınca güleceksin. Belki de bugün yaptığımız bu hoş sohbeti hatırlayınca, küçük bir tebessümünü bana ayıracaksın.' "

İşte her şey bu konuşmayla başladı. Kitabın konusunu özetlemek gerekirse; en iyi arkadaşı Olivia'nın on birinci doğum gününde başka bir kız tarafından çirkin olduğu söylenen Miranda Cheever, ailesi kendisini almaya gelemeyince Olivia'nın 19 yaşındaki ağabeyi Turner ile birlikte eve gitmek üzere yola koyulur. Yolda Miranda'yı teselli etmek için ona güzel sözler söyleyen ve günlük tutmasını söyleyen Turner'a Miranda abayı yakmıştır bile. Yıllarca Turner'a olan aşkını kalbinde saklayan Miranda'nın hayatı, eşini kaybeden Turner'ın tekrar ailesinin yanına dönmesiyle tamamen değişir.
Aslında bu kitabı okumayı hiç planlamamıştım, gerçi taa lisedeyken okumuştum ama aradan uzun zaman geçtiği için unutmuşum. E-kitaplarımı düzenlerken açıp "Nasılmış?" diye okumaya başladım, bir baktım ki bitirivermişim! Julia Quinn'in kalemini çok severim, bir ara yeniden okumaya niyetlendiğim Bridgertons Serisi de en sevdiğim tarihi aşk romanlarından zaten. Julia'cığım bizi şaşırtmayarak yine güzel, komik ve aynı zamanda duygusal bir kitap ortaya çıkarmış. Miranda'ya BA-YIL-DIM! Güçlü kadın karakter seviyorum derken Miranda gibi dediklerinin arkasında duran, sevdikleri için her şeyi yapan, aşkına sadık kadın karakterlerden bahsediyorum. Yani bir düşünün, 1800'lerin Londra'sında bir kitapçıdan sırf kadın olduğu için kitap alamayan hangi kadın tekrar tekrar kitapçıya gidip bunun için uğraşır? Haksızlığa gelemeyen ve bunun için savaşan kadınlara saygım sonsuz. 

Kitabı okurken Miranda'yı hep Keira Knighley olarak kafamda canlandırdım, yapacak bir şey yok 😏

Turner'a gelecek olursak, eski eşi yüzünden kadınlara güveni kalmayan ve bir daha kimseyi sevemeyeceğini düşünen bir erkek. Miranda'ya olan sevgisini de bu nedenle bir türlü fark edemiyor. Sanırım kitapta sinirimi bozan tek kısım bu oldu. Miranda'yla ilgili her şeyi sevdiğini söyleyip, onu sevdiğini kitabın sonunda nasıl anlayabilirsin Nigel? (Nigel Turner'ın gerçek ismi bu arada, ama adını sevmediği için Turner'ı kullanmayı tercih ediyor.) Bu detay dışında Miranda ve Turner'ın diyaloglarını, birbirleriyle atışmalarını ve Olivia ile Miranda'nın dostluğunu okumaktan gerçekten zevk aldım. Tarihi aşk okumak isterseniz Julia Quinn'den şaşmayın derim. Bir sonraki kitapta görüşmek üzere, hoşçakalın!

Puanım:  4,5/5

Merhabalar! Bugün Büşra Yılmaz'ın 4N1K-2 kitabının yorumuyla karşınızdayım. Kaçıranlar ve tekrar izlemek isteyenler için konusunu kısa bir özet geçeyim, ama ilk kitabı okumayanlar için SPOİLER içerir, ona göre devam edin: Bildiğiniz üzere ilk kitabın sonunda Ali Yaprak'a aşkını itiraf etmiş, Yaprak ise Ali'ye karşı hissettiklerini sonunda anlamış ve kavuşmuşlardı. İkinci kitapta Ali ile Yaprak'ın çeteye belli etmeden aşklarını yaşamaya çalışmalarını, çetenin başından geçen bin bir türlü olayı ve Barış'ın Yaprak'a aşk koçluğu yapmasını okuyoruz! Evet, yanlış görmediniz, Barış Yaprak'ın aşk doktoru oluyor! Eeee ne alaka, bu çocuk Yaprak'ı sevmiyor muydu diye soracak olursanız kitabı okudukça anlarsınız diyeyim. 



Kitabın başlarında çetenin geçmişte yaşadıkları olayları anlattığı kısımların finalde çözümlenmesi bayağı hoşuma gitti. Ancak bu kitapta Yaprak'a hem sinir oldum, hem de empati kurup üzüldüm. Yaprak'ın aşkı tanımadan bir ilişki yaşamaya çalışması yüzme bilmeden kelebek stili yüzmek istemesi gibi bir şey olduğundan, dengeyi kuramayıp bocalaması kaçınılmazdı. Ama Barış'la ilgili Ali'ye sürekli yalan söylemesi sinirimi bozdu resmen. Söyle işte gerçeği, böyle böyle oldu de, niye kasıyorsun kızım? Gerçi onu da neden yaptığını anlayabiliyorum ama bu sinir olduğum gerçeğini değiştirmez. Bu kitapta çetenin her bir üyesinin aşkla imtihan olması ve hislerine yoğunlaşılması espri ve komiklik düzeyini biraz azaltmış, ama bu durum beni rahatsız etmedi. Çünkü geçen kitaba göre daha da büyüdüklerini ve olgunlaştıklarını hissettim. Gelelim zurnanın zırt dediği yer olan final sahnesine... Eh be Büşra, öyle yerde kitap bitirilir mi vicdansız? Üçüncü kitabı nasıl bekleyeceğim ben şimdi? Acil birisi *öhö öhö* Büşra *öhö öhö* üstüme üçüncü kitabı fırlatsın, yoksa meraktan çatlayacağım!


Kitapla ilgili yorumum böyle, siz ne düşünüyorsunuz? Üçüncü kitapla ilgili fikirleriniz neler? Yorumlara yazın!

Puanım:  4,5/5 (O da Yaprak yüzünden, hıh 😑)

MERHABALAR! Şimdi diyeceksiniz ki "Hoş geldin, iyi güzel de sen kimsin?" Haklısınız tabi. O zaman minik bir tanışma faslıyla başlayalım.
Adım Deniz, 23 yaşındayım. İstanbul'da yaşıyorum ve İstanbulluyum. Geçen yıl Çeviribilim bölümünden mezun olan işsiz bir çevirmenim. Bu hayatta yapmak istediğim şeylerden bazıları;

• Bir yayınevinde çalışmak
• İngiltere'ye gitmek ve mümkünse orada kısa bir süre de olsa yaşamak
• Dünya şehirlerini görmek
• Bir sürü - ama bir sürüüüüü- kedimin ve köpeğimin olması
• Yaşlanınca bahçeli bir evde oturup rahat rahat çeviri yapabilmek
• Kitap okumak, çoook kitap okumak
• Keşfedebildiğim kadar çok şarkı keşfetmek
• İyilik yapmanın verdiği mutluluğu asla unutmamak

Gelelim şimdi neden bu blogu açtığıma... Kitap okumayı kendimi bildim bileli seviyorum desem yalan olmaz herhalde. Yaklaşık üç yaşlarındayken okuma-yazmayı öğrendiğimden -ki bunu nasıl becerdiğimi hatırlamadığım için sanki bu özellikle doğmuşum gibi hissettiriyor- masal kitaplarıyla başladı kitap okuma serüvenim. Hiç unutmam, ilk okuduğum kitaplar Uçan Sandık adlı bir masal kitabı, La Fontaine'den masallar ve Heidi'ydi. O günden beri kitap okumayı hiç bırakmadım. İster fantastik olsun, ister romantik; ister tarihi kitaplar olsun ister psikoloji, hemen her türden kitap okumayı seviyorum. Bu blogu da kitap bloglarının patladığı yıllardan olan 2013'te açmışım. Açmışım diyorum çünkü ne zaman açtığımı tekrar buraya girdiğimde gördüm. Paylaştığım şeylerse Beni Seç kitap yorumu ve üç-dört tane çekiliş postu. Sildim onları tabii ama keşke Beni Seç'in yorumunu silmeseydim ya, bakar bakar gülerdim 😁 Neyse, aradan koskoca yedi yıl geçtikten sonra bu sefer bari Bookstagram furyasına ayak uydurayım, kendi kendime kitap yorumu yapacağıma başka kitapseverlerle de paylaşayım dedim ve Instagram hesabı açtım. Sonra o da kesmedi, çünkü biliyorsunuz ki Instagram'da belli bir yazma sınırı var. Dedim ki "Bu böyle olmayacak Deniz, kitap yorumlarını kısaltmaktan ciğerin soldu, şu tarihin tozlu raflarından kitap blogunu bir çıkar bakalım." Uzun lafın kısası, Instagram'da uzun uzun yazamayacağım kitap yorumlarıyla dahil bütün paylaşımları buradan da yapacağım. O halde size şimdilik hoşça kalın diyor, bir sonraki kitap yorumunda buluşmak üzere esenlikler diliyorum. BYE!